Na de eerste wereldoorlog werden 5 vredesovereenkomsten gesloten in de nabijheid van Parijs: in Versailles, Neuilly, Saint-Germain-en Laye, Trianon en Sèvres, maar de 1^ste wereldoorlog kwam officieel ten einde met het ondertekenen van het Verdrag van Versailles op 28 juni 1919.
32 landen waren bijeengekomen in januari 1919 vlakbij Parijs om er een conferentie te houden om vrede te bespreken na de 1^ste wereldoorlog. De conferentie wordt gedomineerd door de grote 3. David Lloyd George uit Engeland, Georges Clemenceau uit Frankrijk en Woodrow Wilson uit de V.S. (Duitsland, was niet uitgenodigd). De grote 3 wilden allen een verschillende aanpak voor Duitsland en waren het niet eens hoe hard Duitsland gestraft zou moeten worden, in vergelijking met hoe zwaar ze hadden geleden tijdens de oorlog. Ze moesten blijven onderhandelen met elkaar tot dat er een compromis zou zijn.
Dit was heel erg lastig, omdat Wilson tegen harde maartregelen was. De V.S. was niet zolang in oorlog geweest als Engeland en Frankrijk en had dus ook minder schade. Wilson wilde ook een Volkerenbond oprichten om een toekomstige oorlog te vermijden, gebaseerd op zijn 14 punten-plan, om ervoor te zorgen dat Duitsland niet vernietigd zou worden en dat Duitsland niet als aanstichter aangewezen werd.

Clemenceau had de hardste aanpak van de 3, aangezien Frankrijk de meeste schade had geleden en omdat het zo dicht bij het dreigende Duisland ligt. Hij wilde wraak en het Duitse volk straffen. Hij wou geen Volkerenbond. Duistland moest enorme herstelbetalingen doen voor de geleden schade. Een ontwapening van het Duitse leger zodat ze geen gevaar meer zouden zijn voor Frankrijk.

Lloyd George zat er tussen in. Engeland had weinig schade geleden, maar zat met een hoog dodental. Hij wilde een straf die hoog genoeg was, zodat Duitsland zou moeten gaan betalen, maar dat Duitsland sterk genoeg zou blijven om te handelen. Toen het verdrag klaar was, kregen de Duitsers het te zien. Maar er was geen vorm van onderhandeling. Ze werden volledig genegeerd. Op 28 juni 1919 ontmoeten ze elkaar in het paleis van Versailles vlakbij Parijs, waar Duitsland werd gedwongen om het verdrag te ondertekenen. Wat belangrijk is om te weten is dat de landen die de oorlog hadden verloren (Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, Bulgarije en Turkije) niet op de vredesconferentie werden uitgenodigd. Ook de sovjet- Unie was niet welkom. Dit betekent dus dat de politici en de bevolking van de overwonnen landen geen enkele vorm van inspraak kregen.